Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/

Σε προηγούμενο άρθρο μου Στο βαθύ γκρίζο της Βαρσοβίας  , είχα υποσχεθεί εκτενές φώτο-ρεπορτάζ της ωραιότερης περιοχής της πόλης. Φυσικά αναφέρομαι στη γραφική παλιά πόλη της πρωτεύουσα της Πολωνίας, τη λεγόμενη  Stare Miasto.


Η παλιά πόλη της Βαρσοβίας είναι ίσως η πιο νεαρή παλιά πόλη στην υφήλιο. Ανακατασκευάστηκε μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κυριολεκτικά από τις στάχτες τις. Έπεσε θύμα σφοδρών και ανηλεών βομβαρδισμών. Όμως η δύναμη των κατοίκων ήταν ισχυρότερη των πολεμικών μηχανών και έκτισαν με εθελοντική εργασία την πόλη τους, βασισμένοι σε παλαιότερες φωτογραφίες και πίνακες.


 Είναι σίγουρα η ομορφότερη περιοχή της πόλης και επίσης είναι ιδανική για περίπατο. Τίποτα δε μαρτυρά το αιματηρό παρελθόν της μιας και έχεις την εντύπωση πως κίνησε σε στενά που πρωτοπερπατήθηκαν πριν από 500 χρόνια. Μόνο οι ιππήλατες άμαξες λείπουν και τα ενδύματα εποχής. Τα κτίρια είναι πιστά αντίγραφα των κτιρίων πριν το 1939, όπου και καταστράφηκαν ολοσχερώς. Τα έργα συντήρησης στα πλακόστρωτα σοκάκια συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας, δείχνοντας τη θέληση των τοπικών αρχών να κρατήσουν τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα της πόλης.


Από τη συγκεκριμένη περιοχή, υπέροχη είναι επίσης η θέα προς τον ποταμό Βιστούλα που ρέει υπομονετικά τη Βαρσοβία. Εκεί κοντά είναι επίσης η εβραϊκή γειτονιά που καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους γερμανούς. Όλη η περιοχή κρύβει καλά κρυμμένα μυστικά που αξίζουν να τα ανακαλύψεις. Πολλά καταστήματα με σουβενίρ βρίσκονται σχεδόν παντού και όλα τα σοκάκια οδηγούν στην πολύχρωμη πλατειά Rynek Starego Miasta. Εκεί αν και τα καταστήματα έχουν τουριστικό ύφος είναι ένα καλό σημείο για μια ανάπαυλα. Αφού απολαύσει κανείς το ρόφημα του ή ένα μίνι γεύμα μπορεί κάλλιστα να συνεχίζει να φωτογραφίζει τα γύρω κτίρια και τους ναούς γιατί πραγματικά το αξίζουν.


Κατά την περιπλάνηση μου στη περιοχή βρέθηκα μπροστά σε μια υπέροχη πινακοθήκη που φιλοξενούσε ένα από τα αριστουργήματα του σπουδαίου Δομίνικου Θεοτοκόπουλου ( Eλ Γκρέκο ) , τον ‘Φραγκίσκο της Ασίζης’ . Άδραξα λοιπόν την ευκαιρία ως όφειλα σαν συμπατριώτης και θαύμασα αυτό το εξαίρετο έργο από κοντά.


 Εντύπωση  επίσης προκαλεί η λατρεία προς το πρόσωπο του θανόντα Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ σε όλη τη χώρα. Ήταν ο πρώτος πολωνός ποντίφικας και μάλιστα ο πρώτος μη Λατίνος. Στην Πολωνία λατρεύεται σαν Άγιος και η εικόνα του βρίσκεται σχεδόν παντού. Οι πολωνοί είναι ρωμαιοκαθολικοί στην πλειοψηφία τους  και βαθιά θρησκευόμενοι.


 Ένα ακόμη στοιχείο που γίνεται κατανοητό με μιας είναι η περηφάνια που νοιώθουν οι κάτοικοι της χώρας για την αντίσταση τους κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλά μνημεία και φωτογραφικό υλικό βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη για να θυμίζουν στους παλιούς, να μαθαίνουν τους καινούριους και να ενημερώνουν τους επισκέπτες.



 Εν κατακλείδι η Βαρσοβία είναι μια ζωντανή και γοητευτική πόλη. Ίσως υπολείπεται λίγο της ομορφιάς της Κρακοβίας. Δίχως αμφιβολία όμως  η παλιά πόλη της είναι το καλά κρυμμένο διαμάντι της.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/

Ένα από τα θετικά στοιχεία που έχει η οδική μετάβαση  από χώρα σε χώρα, είναι ότι σε διάστημα μερικών λεπτών έχει κανείς τη δυνατότητα να γευτεί διαφορετικούς πολιτισμούς. Έτσι έγινε και στο φετινό μου ταξίδι στην Κεντρική Αμερική. 


Εισαγωγικά να αναφέρω ότι το παρακάτω άρθρο αναφέρεται στους μεθοριακούς σταθμούς τριών εκ των κρατών αυτών. Του Παναμά, της Κόστα Ρίκα και της Νικαράγουα. Τρεις διαφορετικές χώρες πολιτισμικά, πολίτικα , οικονομικά, εθνολογικά, γαστρονομικά με κοινό παρονομαστή την ισπανική γλώσσα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα κράτη της ευρύτερης περιοχής  δεν χρειάζεται πλέον visa για τους Έλληνες πολίτες. Ένα από τα καλά της ευρωπαϊκής ένωσης.

Πρώτος σταθμός στην ήπειρο αυτή ήταν από αέρος στο αεροδρόμιο του Παναμά, εκεί με μια ελαφρώς γραφειοκρατική διαδικασία οι παχουλούλες υπάλληλοι της υπηρεσίας μετανάστευσης μου έδωσαν να συμπληρώσω ένα έντυπο εισόδου με τα προσωπικά μου στοιχεία, λόγο επίσκεψης , τόπο διαμονής, ημέρες επίσκεψης και πότε με το καλό μαζεύεις τα μπογαλάκια σου από τη χώρα. Ένα αυτοφακέλωμα που συμπλήρωσα υπομονετικά πολλές φορές σε διάστημα δυο εβδομάδων. Το πως πέρασα έχω γράψει παλαιότερα και θα συνεχίσω να γράφω όσο ακόμα η μνήμη δε ξεθωριάζει. Έχασα και τις σημειώσεις μου βλέπετε!

Σειρά έχουν οι μεθοριακοί σταθμοί…

ΠΑΝΑΜΑΣ- ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ
Στην ανατολική πλευρά της χώρας στα παράλια της Καραϊβικής η μετάβαση γίνεται από το σταθμό Changuinola -Sixaola. Από την τελευταία πόλη του Παναμά (που δεν έχει να επιδείξει τίποτα) ξεκίνα το εικοσάλεπτο ταξίδι μέχρι τα σύνορα για τη πρώτη πόλη της Κόστα Ρίκα (που επίσης δεν έχει να επιδείξει τίποτα). Η διαδρομή είναι αρκετά όμορφη , ο δρόμος είναι σε αρκετά καλή κατάσταση και κινείται ανάμεσα σε τεράστιες εκτάσεις μπανανοφυτειών που όσο πλησιάζεις την Κόστα Ρίκα γίνονται μεγαλύτερες και εντονότερες.


Οι φίλοι μας οι Παναμέζοι επειδή αρέσκονται μάλλον στις υπογραφές και στα έντυπα, σε βάζουν να περιμένεις σε μια ουρά (εγώ έτυχα σύντομη, περίπου 10 λεπτά) να ξαναπαραλάβεις το παραπάνω έντυπο αυτή τη φορά για να εξέλθεις από τη χώρα. Προσοχή, οφείλεις να είσαι στη σειρά αυτών που εξέρχονται και όχι των νεοεισελθέντων(δεν είναι δύσκολο, καθαρό μυαλό θέλει). 
Αφού το συμπληρώσεις σχολαστικά, περιμένεις μια μίνι ουρίτσα για να το παραδώσεις σε ένα ακόμα παχουλούλη ευγενέστατο αξιωματικό με τη  περιποιημένη μαύρη μουστάκα του. Αφού σφραγίσει τo διαβατήριο σου είσαι  πλέον είσαι ελεύθερος να αποχωριστείς τον Παναμά. Αν είσαι υψοφοβικός έχεις ένα τελευταίο εμπόδιο να ξεπεράσεις ....Την γέφυρα του Rio Sixaola .
 Εκεί και υψοφοβικός να μην είσαι έχεις το νου σου διότι βαδίζεις σε μια τρεμοπαίζουσα απαρχαιωμένη γέφυρα με σανίδια και πρόκες που έχουν φαγωθεί από την υγρασία. Τα κενά που υπάρχουν είναι σε κάποια σημεία τόσο μεγάλα, που είναι ικανά να σε κάνουν να ζήσεις την εμπειρία ελεύθερης πτώσης σε ποταμό γεμάτο κροκοδείλους. Υποθέτω πως ανήκει σε ουδέτερη ζώνη και καμιά από τις δυο χώρες δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη συντήρηση της. Αυτό δε φαίνεται να πτοεί τους ντόπιους που τη διασχίζουν καθημερινά με όλα τους τα υπάρχοντα ανά χείρας και υπό μάλλης.


Welcome to Costa Rica λοιπόν. Στα πρώτα βήματα καμιά διαφορά . Πως να έχει άλλωστε ,μόνο ένα ποτάμι χωρίζει τις δυο χώρες. Ξανά μια σύντομη ουρά, ξανά το περιβόητο έντυπο, ξανά ανταλλαγές στιλό με ντόπιους και ταξιδιώτες. Ισπανικά δυστυχώς δεν ξέρω (φυσικά θα το ήθελα πολύ και είναι άκρως απαραίτητα στη Λατινική Αμερική). Εκεί ο νεαρός καλοντυμένος τελωνιακός μου είπε κάτι στη γλώσσα του, εφόσον είχε ελέγξει τα έγγραφα μου. Αγέλαστος και απορημένος  τον κοίταξα μερικά δεύτερα σαν χάνος,  μου λέει «SMILE» σε άπταιστα αγγλικά και έπειτα δίνοντας μου χαμογελαστός το διαβατήριο, λέει PURA VIDA ( αγνή ζωή). Όπως έχω χιλιοαναφέρει είναι το μότο των Κοσταρικάνων και συνάμα ευχή τους. 

Έπειτα ακολουθεί η είσοδος στη μεθοριακή πόλη Sixaola  και αναμονή για το λεωφορείο που οδηγεί στο Puerto Viejo. Μια όμορφη διαδρομή μέσω καλλιεργειών μπανάνας. Σε εκείνα τα μέρη της χώρας παγκόσμιοι κολοσσοί στο χώρο του συγκεκριμένου φρούτου έχουν τις εκτάσεις και τις αποθήκες τους κάνοντας τη χώρα μια από τις πρώτες χώρες σε εξαγωγές μπανάνας. Η Κόστα Ρίκα δε σε κερδίζει με την πρώτη εντύπωση, πρέπει να τη ζήσεις πρωτίστως.


ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ-ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ
Επόμενος μεθοριακός σταθμός στα βόρεια της Κόστα Ρίκα ο Penas Blancas. Είναι η βορειότερη πόλη της χώρας και από τα πιο νότια σημεία της Νικαράγουα. Αυτό το πέρασμα έχει το ίδιο όνομα και στις δυο γείτονες χώρες. Συμπληρώνεις ξανά το ξακουστό έντυπο ώστε να εξέλθεις από τη χώρα και έπειτα  περνάς από την πλευρά της Νικαράγουα .


Εκεί ο επισκέπτης πρέπει να είναι προετοιμασμένος μιας και κάνει μετάβαση από την πιο εύπορη χώρα της Κεντρικής Αμερικής σε μια από τις φτωχότερες. Αυτή η διαφορά φαίνεται από τα πρώτα βήματα. Ανάμεσα στις ουρές των ταξιδιωτών αρκετοί επαίτες εκλιπαρούν για μια βοήθεια και τα βλέμματα των ντόπιων γίνονται ελαφρώς πιο αδιάκριτα. Το γνωστό έντυπο που το υπογράφεις κάθε τρεις και λίγο εδώ στο προσφέρουν νεαροί έναντι αμοιβής, έχοντας φροντίσει να το εξαφανίσουν από τα γκισέ (οπού οφείλουν να το διανέμουν δωρεάν) κάτω από το αδιάφορο βλέμμα των τελωνειακών.  Από μένα φράγκο δεν πήρε ο λαμογοπιτσιρικάς, λίγο σφύριξα αδιάφορα, λίγο παρίστανα πως δεν καταλάβαινα, έφυγε παραπονούμενος. Ο δόλιος δεν ήξερε ότι στη χώρα τούτου του λευκού οι κουτοπονηριές είναι ευρέως διαδεδομένες κάνοντας μας να έχουμε ανοσία.

 Σειρά έχει μια πληρωμή της τάξεως των 2$ ανά άτομο. Κυριολεκτικά ήταν για πάρουν 2$ από κάθε ξένο. Αυτό δεν γινόταν να το αρνηθώ γιατί θα έχανα τη σειρά μου. Ήταν λέει μια ενίσχυση για ένα πάρκο στην πόλη της Μανάγκουα. Επόμενο βήμα να έρθεις face to face με τον υπάλληλο. Με τα 20$ ανά χείρας για την είσοδο στη χώρα έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν σοβαρό και ψυχρό επαγγελματία. Οι υπάλληλοι του σταθμού προτιμούν τα δολάρια από το τοπικό τους νόμισμα, αν και έχεις την ευκαιρία να κάνεις συνάλλαγμα στους δεκάδες πλανοδίους ‘τραπεζίτες’ .

 Ήμουν μάρτυρας και μιας μικρής έντασης μεταξύ ενός τελωνειακού και ενός Αφρό-Αμερικανου ταξιδιώτη που αρνιόταν να βγάλει το σκούφο που κάλυπτε τη ράστα κόμη του. Μετά από φωνές , εντάσεις , υποκριτικές κινήσεις γεμάτες πάθος που θα ζήλευε και ο Κάρολος Κουν ο ταξιδιώτης έχασε το δίκιο του. Αρχικά τον απέλασαν, μετέπειτα έχω την εντύπωση πως τον είδα στα εδάφη της Νικαράγουα εμφανώς πιο ήρεμο. Με τη επιστροφή μου στη Κόστα Ρίκα μετά τη σύντομη παραμονή μου στη Νικαράγουα, το έντυπο με περίμενε υπομονετικά συμπληρώνοντας το με κλειστά μάτια.

Όταν έφτασε η στιγμή της αποχώρησης από αυτή τη γωνιά του πλανήτη έγινε από το διεθνές αεροδρόμιο τους Σαν Χοσέ στην περιοχή της Alajuela. Για να πετάξεις από τη χώρα πληρώνεις στο αεροδρόμιο περίπου 20 ευρώ για αεροπορικούς φόρους. Εφόσον έχεις συμπληρώσει το υπέροχο έντυπο που σε διάστημα δυο εβδομάδων το βλέπεις μέχρι και στον ύπνο σου.


 Το συμπέρασμα είναι ότι οι τρεις αυτές χώρες είναι τόσο κοντά μεταξύ τους και παράλληλα είναι τόσο διαφορετικές.


Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΗΝ TIMES SQUARE ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/

Η πασίγνωστη Τimes Square είναι ένα πολυσύχναστο σημείο της Νέας Υόρκης στη Midtown του Μανχάταν. Συχνά αναφέρεται ως ‘το σταυροδρόμι του κόσμου’ ή ‘το κέντρο του σύμπαντος’ και πολλά άλλα.


Τεράστιες γιγαντοοθόνες διαφημίζουν επώνυμα προϊόντα σε όλα τα κτίρια πέριξ της πλατείας. Από τη μια πλευρά στις οθόνες, σταρ όπως ο David Beckham διαφημίζουν εσώρουχα και από την άλλη τεράστιες διαφημίσεις με τα τελευταία έργα που παίζονται αυτή την περίοδο στους κινηματογράφους.

Είναι το πιο πολυσύχναστο σημείο της μεγαλούπολης με 40 εκατομμύρια επισκέπτες να παρελαύνουν κάθε χρόνο. Υπολογίζεται ότι περίπου 330.000 ανθρώπων τη διασχίζουν καθημερινά, είτε εργαζόμενοι είτε τουρίστες. Ακόμα και τους χειμερινούς μήνες που το κρύο είναι πραγματικά τσουχτερό η Times Square δεν είναι ποτέ άδεια. Είναι από τα κορυφαία αξιοθέατα της πόλης και συγκεντρώνει τα περισσότερα φλας των ερασιτεχνών φωτογράφων .


Η πρόσβαση στην Times Square είναι πολύ εύκολη με τους υπόγειους σιδηρόδρομους . Κατεβαίνεις στη 42St. και έφτασες. Οι περισσότερες γραμμές του μετρό τέμνονται σε τούτη τη στάση κάνοντας την επίσκεψη ακόμη πιο εύκολη. Προσωπικά είχα τη τύχη να μείνω ακριβώς εκεί κατά την επίσκεψη μου στο «μεγάλο μήλο» . Ήταν κατά κάποιο τρόπο η γειτονιά μου.


 Επειδή βρίσκεται στο κέντρο του Μανχάταν είναι ιδανικό σημείο για ορμητήριο. Έχεις επίσης την ευκαιρία να φωτογραφηθείς με τον Spiderman, τον Superman , τον Batman και άλλους κινηματογραφικούς ήρωες που περιφέρονται τριγύρω. Ανάμεσα στο Μίκυ και στη Μίνι Μάους υπάρχουν επίσης ιεροκήρυκες που κηρύττουν με τα μικρόφωνου στους πεζούς. Κάπου εκεί σε μια γωνιά της, είδα τον πιο ειλικρινή επαίτη που κρατούσε ένα πλακάτ που έλεγε ¨θέλω λεφτά για ναρκωτικά¨. Αυτό θα πει να λες αυτό που νιώθεις χωρίς υποκρισίες.



 Είναι ένα μέρος της Νέας Υόρκης που αξίζει να επισκεφτεί κανείς και να χαθεί το βλέμμα του στα πολυόροφα κτίρια που είναι ενδεδυμένα με νέον φώτα.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΗ ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ PIAZZA NAVONA.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/

Η πρωτεύουσα της Ιταλίας δικαίως κατέχει τον τίτλο της αιώνιας πόλης. Το ιστορικό της κέντρο είναι ανέγγιχτο από το πέρασμα των χρόνων.


Ένα από τα μέρη που κερδίζουν με την πρώτη ματιά τον επισκέπτη είναι η Piazza Navona. Μια επιβλητική πλατεία επιμελώς κρυμμένη, σε κεντρικό σημείο της πόλης, δυτικά του Πάνθεον . Διαθέτει τρία συντριβάνια με κορυφαίο αυτό των «τεσσάρων ποταμών».   Αποτελείται από τέσσερα αγάλματα ανθρώπων που το καθένα αντιπροσωπεύει ένα ποτάμι από κάθε ήπειρο (Νείλο, Δούναβη, Ρίο ντε λε Πλάτα, Γάγγη).

Είναι αναμφισβήτητα η ομορφότερη πλατεία της Ρώμης. Δεκάδες υπαίθριοι καλλιτέχνες δίνουν τη δική τους καθημερινή παράσταση. Πλήθος ζωγράφων εκθέτουν τα έργα τους και δεκάδες τουρίστες φωτογραφίζονται με φόντο ένα υπέροχο σκηνικό. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η Piazza Navona είναι κτισμένη στο πρώην στάδιο του Δομιτιανού, το οποίο μάλιστα είχε μεγαλύτερη αρένα από το Κολοσσαίο.

Ο χώρος που κατά το παρελθόν οι μονομάχοι έδιναν μάχη για τη ζωή τους, είναι ένα πολύ καλό σημείο για μια ανάπαυλα και ξεκούραση σε ένα από τα πολλά καφέ και εστιατόρια που υπάρχουν πέριξ της πλατείας. Απολαύστε λοιπόν ένα Aperol spritz ακούγοντας μουσική και θαυμάζοντας τα αρχιτεκτονικά θαύματα που σας περιτριγυρίζουν.


Η Ρώμη απαιτεί πολύ περπάτημα και σε κάθε βήμα ανακαλύπτεις κάτι το διαφορετικό. Εφοδιαστείτε λοιπόν με ένα καλό ζευγάρι παπούτσια, υπομονή και περιπλανηθείτε. Αξίζει τον κόπο.


 Υ.Γ Κανείς δε βρήκε την Piazza Navona με την πρώτη φορά. Όλοι χαθήκαμε πρωτίστως.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΟ GOLDEN TEMPLE ΤΗΣ DAMBULLA, ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπή βουδιστικό ναό και σήμα κατατεθέν της ευρύτερης περιοχής.  Σύμφωνα με την UNESCO είναι μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από το 1991. Οι  ντόπιοι περήφανα ενημερώνουν τους ταξιδιώτες ότι εκεί βρίσκεται ο μεγαλύτερος χρυσός Βούδας παγκοσμίως.


 Η Dambulla είναι μια μικρή πόλη σε κομβικό σημείο μεταξύ των πόλεων Anuradhapura και Kandy. Βρίσκεται στην κεντρική Σρι Λάνκα και το κλίμα της είναι υγρό σχεδόν όλο το χρόνο.  Για να επισκεφτεί κανείς αυτή τη γωνιά της Κεϋλάνης η καλύτερη λύση είναι με λεωφορείο. Υπάρχουν τα πολύ φθηνά και τα ακριβότερα με πολύ περισσότερη ασφάλεια. Αν σταθεί κανείς τυχερός με τα ωράρια θα χρησιμοποιήσει τα δεύτερα. Το υπεραστικό λεωφορείο που καταφθάνει στην πόλη κάνει στάση σε κεντρικό σημείο στην πολύβοη αγορά της . Από εκεί μέχρι το ναό η απόσταση είναι περίπου δυο χιλιόμετρα . Αν ο ταξιδιώτης είναι φορτωμένος με σακίδια και όλα του τα υπάρχοντα, καλό είναι να πάρει ένα από τα δεκάδες Tuk Tuk (τρίκυκλα ταξί) που δε θα δυσκολευτεί καθόλου να βρει. Η τιμή είναι πολύ χαμηλή. Ήταν η καλύτερη επιλογή για τη σύντομη αυτή διαδρομή . Ξαφνικά εμφανίζεται ο περιβόητος Βούδας.


Το χρυσό άγαλμα των 15 μέτρων ύψους κερδίζει απευθείας τα βλέμματα των επισκεπτών. Ταξιδιώτες και προσκυνητές έρχονται καθημερινά  με λεωφορεία από κάθε γωνιά της χώρας. Είναι ιερός τόπος για τους Βουδιστές και τους Ινδουιστές. Παράλληλα προκαλεί δέος σε όλους τους επισκέπτες ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
Το Golden Temple είναι στην ουσία  ένα σύμπλεγμα σπηλαίων που στα σπλάχνα τους κρύβονται ιερά κειμήλια και αντικείμενα ανεκτίμητης θρησκευτικής αξίας. Είναι  ένας ιερός τόπος τον οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα.


 Από τη βάση του ναού μέχρι τις επισκέψιμες σπηλιές απαιτείται μια ανάβαση με αρκετά σκαλιά. Κατά την οποία ο ταξιδιώτης συνωστίζεται μεταξύ θρασυτάτων μαϊμούδων , προσκυνητών και γητευτών  φιδιών. Μόλις ανέβει κανείς στην κορυφή αποζημιώνεται από τη  θέα , αν το επιτρέπει ο καιρός.


Για την είσοδο στα σπήλαια-μουσεία απαιτείται ένα αρκετά υψηλό αντίτιμο για τα δεδομένα της χώρας, έπειτα βγάζεις τα παπουτσάκια σου(όπως και στους υπόλοιπους ναούς) και εισέρχεσαι στον ιερό χώρο. Αν θέλει κανείς να απολαύσει όμορφες τοιχογραφίες και αγάλματα βουδιστικού τύπου, καλό είναι να εισέλθει στα σπήλαια. Θεωρώ προαιρετική την είσοδο σε όσους έχουν επισκεφτεί παρόμοια μνημεία στη χώρα ή δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτή η μορφή τέχνης.


TΙΡ!!! Τα εισιτήρια πωλούνται κατά τρόπο παράξενο στο κάτω μέρος του ναού (πριν την ανάβαση), οπότε συνιστάται προσοχή προς αποφυγή διπλών δρομολογίων. Άξιζε πραγματικά τον κόπο και τις πολύτιμες ώρες που αφιέρωσα για τούτο το θαύμα.


 Ένα άλλο πολυδιαφημισμένο και πολλά υποσχόμενο αξιοθέατο της περιοχής είναι η Sigiriya. Όπως είναι λογικό ήταν ο επόμενος προορισμός της ημέρας. Αστραπιαία ξεκίνησαν τα παζάρια με τους ντόπιους οδηγούς για το διάρκειας τριάντα λεπτών ταξίδι ως εκεί. Λεπτομέρειες προσεχώς..


Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ AMY WINEHOUSE ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/




Ήταν η αγαπημένη γειτονιά της Emy Winehouse και την επέλεξε για τη διαμονή της. Αγόρασε το σπίτι της φωτογραφίας αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε να το χαρεί. Ο λόγος για το Camden του Λονδίνου, για μια από τις πιο εναλλακτικές περιοχές της Αγγλίας. Ο ισχυρός και έντονος χαρακτήρας της περιοχής δε θα μπορούσε να μη γοητεύσει την εκκεντρική τραγουδίστρια.

Ομολογώ πως ένα από τα λίγα κοινά που έχω με την εκλιπούσα είναι το γούστο για τις περιοχές του Λονδίνου. Από τη μικρή μου εμπειρία για την πρωτεύουσα της Αγγλίας, το Camden είναι η περιοχή που ξεχώρισα. Είχα την τύχη να φιλοξενηθώ από ένα φίλο, ένα τετράγωνο μακριά από το σπίτι της Emy Winehouse. Με τα οικονομικά που διαθέτω θα ήταν λίγο δύσκολο να αποκτήσω ένα παρόμοιο σπίτι φυσικά.  Δεν είναι ιδιαίτερα μακριά από το κέντρο της πόλης αλλά έχει κανείς την εντύπωση πως βρίσκεται σε ένα ήσυχο προάστιο. Κέντρο απόκεντρο με λίγα λόγια. Λένε μάλιστα ότι σε πάρκα κοντά στο παραπάνω σπίτι τις βραδινές ώρες εμφανίζονται μέχρι και αλεπούδες προς αναζήτηση τροφής.
Απέναντι από το σπίτι της ακόμα και  μήνες μετά από το θάνατο της  οι θαυμαστές της αφήνουν μερικά λουλούδια και κεράκια για τη μνήμη της .



Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΟ PRIE KATEDROS ΓΙΑ ΛΙΘΟΥΑΝΙΚΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Το Prie Katedros είναι ένα εστιατόριο στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας. Βρίσκεται τοποθετημένο σε ένα υπόγειο (που δε σου γεμίζει το μάτι) λίγο έξω από τα όρια της παλιάς πόλης.  Συνήθως δεν είναι στέκι ταξιδιωτών και οι θαμώνες στην πλειοψηφία τους είναι ντόπιοι. Είναι ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά τους.


Περιπλανώμενος λοιπόν και συνοδευόμενος από το ψιλόβροχο του Βίλνιους βρέθηκε στο δρόμο μου. Εξωτερικά τίποτα δεν θυμίζει εστιατόριο. Κάτι μεγάλα δρύινα βαρέλια εποχής όμως σε παραπέμπουν σε ζύθο. Το μαγαζί είναι στην ουσία ένα ζεστό υπόγειο με πολύ φιλικό περιβάλλον. Η διακόσμηση είναι βαριά και θυμίζει παλιό αρχοντικό. Τα βλέμματα κλέβει απευθείας η μεγάλη βιβλιοθήκη και η πολλή καλή συλλογή ουίσκυ.
 Το Prie Katedos  παράγει τριών ειδών δίκες του μπύρες για τις οποίες οι ιδιοκτήτες είναι πολύ περήφανοι. Την ελαφριά, την μπύρα με μέλι και τη μαύρη. Να πω την αλήθεια μου την πρώτη την αγνόησα  και δοκίμασα τις άλλες δυο, ανάλογα με το πιάτο που είχα μπροστά μου.


 Το πρώτο πιάτο για να με κρατήσει ζεστό και να μου ανοίξει την όρεξη ήταν μια πατατόσουπα ! Ναι πατατόσουπα, δεν είναι συνηθισμένη στη χώρα μας αλλά είναι πολύ διαδεδομένη στα κράτη της Βαλτικής και τις γύρω χώρες. Η λιθουανική version ήταν στην ουσία ένας αραιωμένος πουρές με πολύ ευχάριστη γεύση ο οποίος συνοδευόταν από δυο τραγάνα κομμάτια μπέικον (στυλ σουβλάκι) και δυο παξιμάδια .


Για κυρίως πιάτο ο ουρανίσκος μου επιθύμησε τοπικά λουκάνικα συνοδευόμενα από ξινολάχανο και βραστές πατάτες. Ωραία γεύση, φοβερός μπυρομεζές. Ο κατάλογος του καταστήματος διαθέτει επίσης πολλές επιλογές από κρεατικά και τυριά. Οι τιμές ήταν πολύ καλές, ενδεικτικά αναφέρω ότι η σούπα κόστισε λιγότερο από 2 ευρώ.


 Όποιος επιθυμεί να γίνει πιο φιλικός με το προσωπικό αρκεί να μπορέσει να πει ένα “στην υγειά μας” στη δύσκολη γλώσσα τους.
I sveikata λοιπόν!


Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

ΣΤΟ CLOUD FOREST ΤΟΥ MONTEVERDE, ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Πριν ξεκινήσουμε ένα ταξίδι καλό είναι να ενημερωνόμαστε από διάφορα ταξιδιωτικά site για την περιοχή που σκοπεύουμε να επισκεφτούμε  και να δίνουμε βάση στις κριτικές των επισκεπτών. Έπειτα βάζουμε όλα τα στοιχεία σε μια νοητή ζυγαριά και επιλεγούμε αν το μέρος αξίζει την επίσκεψη μας.


Σε όλους τους ταξιδιωτικούς οδηγούς της χώρας ήταν καταχωρημένο το Cloud Forest του Monteverde ως ένα μέρος που οφείλεις να επισκεφτείς. Ένας παράδεισος με χιλιάδες άγρια ζώα και τροπική βλάστηση. Ένιωσα ότι όφειλα να το επισκεφτώ.

 Από την πρωτεύουσα Σαν Χοσέ για την Σάντα Ελένα, (το προπύργιο της προστατευόμενης περιοχής) υπάρχουν δυο λεωφορεία ανά ημέρα. Ένα νωρίς το πρωί και ένα στις 14:30. Βρισκόμενος στο θορυβώδη κεντρικό σταθμό του Σαν Χοσέ στις 14:15 έπρεπε να αποφασίσω άμεσα για το  αν θα επισκεφτώ το Μοντεβέρντε με το λεωφορείο που έφευγε σε 15 λεπτά ή να πάρω το ρίσκο να βρω άλλο λεωφορείο (χωρίς να γνωρίζω αν υπάρχει) για το πιο όμορφο ηφαίστειο της Κόστα Ρίκα , το Αρενάλ.  Τελικά αποφάσισα ανάμεσα σε πλανόδιους πωλητές και επιβάτες όλο άγχος και στρες να επιλέξω το πρώτο. Μιας και στη χώρα τα λεωφορεία δεν είναι ιδιαίτερα συχνά και μάλιστα κινούνται με αρκετά χαμηλή ταχύτητα θεώρησα το Μοντεβέρντε σοφή και βολική επιλογή.

Όλοι επίσης οι οδηγοί αναφέρουν ότι αυτή η απόσταση είναι περίπου 4 ώρες. Σας πληροφορώ ότι είναι τουλάχιστον 6 μπορεί και 7. Με τα τελευταία χιλιόμετρα  στην ευρύτερη επαρχία του Puntarenas (προσεγγίζοντας την προστατευόμενη περιοχή) να είναι χωματόδρομος. Λένε επίσης ότι διατηρούν επίτηδες το δρόμο σε αυτή τη κατάσταση διότι δε θέλουν  να διαταράξουν το φυσικό περιβάλλον. Από την άλλη πλευρά βεβαίως σε θέσεις κλειδιά εντός πάρκου κτίζονται πεντάστερα ξενοδοχεία πράγμα λιγάκι οξύμωρο.

 Επισκεπτόμενος την περιοχή αυτή για το μόνο που δεν πρέπει να ανησυχεί είναι για το κατάλυμα του. Αυτό διότι κατά την άφιξη των μοναδικών δυο λεωφορείων από την πρωτεύουσα ο επισκέπτης τυγχάνει θερμής υποδοχής από τους ντόπιους ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων δωματίων. Οι οποίοι μάλιστα διαθέτουν ανά χείρας και φωτογραφικό υλικό  των καταλυμάτων τους καθώς και κριτικές προηγουμένων επισκεπτών.

 Εμένα με κέρδισε ο Αντόλφο, ο νεαρός ιδιοκτήτης του νεόδμητου Monkey Hostel. Περίμενε υπομονετικά τους ταξιδιώτες με το τροπικό πουκαμισάκι του τουρτουρίζοντας από το κρύο χωρίς να υπολογίζει το βραδινό ψύχος (1400μ. υψόμετρο είναι αυτά). Ο τύπος γενικά ήταν πολύ νούμερο και αυτό τον έκανε πολύ συμπαθή. Όποτε έβλεπε τους θαμώνες του παρίστανε πως καθάριζε τις κοινόχρηστες περιοχές του hostel  υποδυόμενος τον τυπικό και φανερά κουρασμένο ιδιοκτήτη. Δε θυμόταν ποιος έχει πληρώσει για το δωμάτιο του (περίπου 8$/ατομο) και άλλα τέτοια συμπαθητικά. Ήταν γενικά ωραίος τύπος που έδινε σωστές και χρήσιμες συμβουλές για τις δραστηριότητες της περιοχής και για τα τοπικά εστιατόρια.

Σε κάθε κατάλυμα της περιοχής υπήρχαν διάφορα διαφημιστικά φυλλάδια που αφορούσαν το Cloud Forest, τους νυχτερινούς περιπάτους με οδηγό , τα διάφορα bird watching και πολλά άλλα, έναντι αδράς αμοιβής φυσικά. Μεγάλε Κώστα έφτασες μέχρι εδώ, δε θα δεις το περιβόητο δάσος των συννέφων?(ακούστηκε μια φωνή μέσα μου). Θα το δω… μονολόγησα και συνοδευόμενος μιας υπέροχης γαστρεντερίτιδας ξεκίνησα νωρίς το πρωί με το πουλμανάκι που κάλεσε ο Αντόλφο (για να πάρει την προμήθεια του) για μια διαδρομή 15 λεπτών μέχρι την είσοδο του πάρκου.


Εκεί λοιπόν με τα 30$  ανά χείρας για το αντίτιμο, πήρα το εισιτήριο μου για το δάσος και δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Αυτά τα χρήματα αντιστοιχούν για την πεζοπορία σε ένα όμορφο  μονοπάτι 4 περίπου χιλιομέτρων κατά το οποιο συναντά κανείς 7 υπέροχες πεζογέφυρες. Με τα διπλάσια περίπου χρήματα μπορείς να απολαύσεις τη θέα της περιοχής κάνοντας Canopy Tour. Δηλαδή δένεσαι με σχοινιά με την βοήθεια οδηγών από δέντρο σε δέντρο και διασχίζεις το πάρκο από αέρος.

 Καθώς προχωρούσα στο όμορφο και καθαρό μονοπάτι σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί… θα συναντήσω κάποιο ζωάκι, κάποιο πτηνό, μια μαϊμού να πηδά από κλαδί σε κλαδί, ένα ερπετό.
Φίλε αναγνώστη, όσα τροπικά είδη είδες σήμερα εσύ, άλλα τόσα είδα εγώ εκεί πληρώνοντας και 30$.

Να μη τα ισοπεδώνω όλα, το δάσος ήταν όμορφο και οι πεζογέφυρες τέλειες ώστε να σου κόβεται η ανάσα από τη θέα. Αλλά δε δικαιολογεί να έχεις βάλει ακριβή είσοδο σε ένα ωραίο δάσος και εν τέλει να βλέπεις μόνο κάποιες ομάδες εργατικών μυρμηγκιών. Κάντε τη σύγκριση με ένα όμορφο δάσος ή πάρκο της περιοχής σας και φανταστείτε το με είσοδο. Μάλιστα υπάρχει και ένα μικρό μουσείο εντός του μονοπατιού με βαλσαμωμένα έντομα που απαιτούσε εξτρά δολάρια για να εισέλθεις. 


Γνώμη μου είναι ότι την εν λόγο περιοχή είναι καλό να την επισκεφτεί κανείς αν έχει στη  διάθεση του αρκετές μέρες. Αν πάλι ο χρόνος του είναι περιορισμένος δε θα το πρότεινα. Ίσως σπαταλήσει χρόνο και χρήμα για κάτι που δεν αξίζει πραγματικά.
Τεχνηέντως οι Κοσταρικάνοι δημιούργησαν την εντύπωση ότι πρόκειται για μια οικολογική και φιλική προς το περιβάλλον χώρα, προσελκύοντας έτσι πολλούς τουρίστες. Ως ένα βαθμό ισχύει και το αποδεικνύουν. Από την άλλη πλευρά όμως σε πολλές περιοχές της χώρας κάθε οικογένεια έχει την προσωπική της χωματερή στην αυλή της. Εκεί κάθε απόγευμα όλα τα οικιακά απόβλητα συμπεριλαμβανομένων και των ανακυκλώσιμων ειδών πέφτουν στην πυρά. Δε θα το έλεγα και ιδιαίτερα οικολογικό. Όσο για τις οσμές των καμένων πλαστικών είναι πιο έντονες τις μέρες με άπνοια και αυξημένη υγρασία.


Φυσικά η Κόστα Ρίκα έχει πολλές άλλες ομορφιές και είναι σίγουρα από τα ομορφότερα μέρη του πλανήτη. Μη ξεχνάτε επίσης ότι εδώ κ πενήντα χρόνια δε διαθέτει στρατό με αποτέλεσμα να επενδύουν περισσότερο στην υγεία και στην παιδεία. Είναι επίσης μια πολύ ασφαλής χώρα, η ασφαλέστερη της κεντρικής Αμερικής για την ακρίβεια. Το σύνθημα των κατοίκων της και συνάμα ευχή είναι το PURA VIDA (αγνή ζωή)

PURA VIDA λοιπόν…..

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ: 5ος ΗΜΙΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΟΧΥΡΟΥ ΝΥΜΦΑΙΑΣ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/



Ήταν μια όμορφη Κυριακή στη Θράκη. Ο καιρός ήταν ιδανικός για τρέξιμο κάνοντας μας το χατίρι. Πλήθος αθλητών , συνοδών και εθελοντών είχαν δώσει το παρόν στο άλσος Νυμφαίας για τον ομώνυμο ορεινό ημιμαραθώνιο συνολικής απόστασης 25,5 χιλιόμετρων και 1500 μέτρων υψομετρικών διαφορών.
Ο αγώνας έχει ως εκκίνηση και τερματισμό το συγκεκριμένο άλσος διαγράφοντας μια κυκλική πορεία. Η γοητεία της διαδρομής αυτής είναι ότι έχει συνεχείς αυξομειώσεις στα υψομετρικά και έτσι δεν αφήνει αδιάφορο το δρομέα. Δεν είναι απλώς μια μεγάλη ανηφόρα και έπειτα ένα γρήγορο κατέβασμα. Αντ’ αυτού έχει πολλές ανηφοριές και κατηφοριές καθ’όλη τη διάρκεια του αγώνα. Άλλες μικρές ,άλλες μεγάλες.

Τα μονοπάτια ήταν σε πολλή καλή κατάσταση και η σηματοδότηση θεωρώ πως ήταν καλύτερη από πέρυσι. Κάποιοι αθλητές ίσως να μπερδεύτηκαν στο πρόσθετο κομμάτι του αγώνα στα τελευταία 500 μέτρα. Οι σταθμοί τροφοδοσίας ήταν υπερπλήρεις και στα κατάλληλα σημεία.

Αγαπημένο σημείο του αγώνα , το θρυλικό πολυβολείο της γραμμής Μεταξά στο 10ο χιλιόμετρο περίπου. Δύσκολο θεωρώ το ανηφορικό κομμάτι πριν τον 3ο σταθμό τροφοδοσίας όπως επίσης και την περιβόητη ανηφόρα με το σχοινί πριν το 4ο στεκ. Εκεί οι λιγότερο προπονημένοι αθλητές μετά το τέλος του σχοινιού μέχρι το στεκ (που φαίνεται σαν όαση) βαδίζουν με τη γλώσσα έξω, με βλέμμα όλο τρόμο και με μικρά βήματα που θυμίζουν περπάτημα zombie σε ταινίες.

Επειδή η διαδρομή ήταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου μονοπάτια απαιτούσε μεγάλη προσοχή στις καταβάσεις, ιδίως στα βραχώδη σημεία. Κατά τα άλλα ο καιρός φέτος ήταν σύμμαχος και αποφευχθήκαν (όσο αυτό είναι δυνατό) οι μεγάλες πτώσεις λόγο γλιστρημάτων.. Για άλλη μια χρονιά οι εθελοντές ήταν υπέροχοι, κορυφαίοι αυτών ο νεαρός με το μπουζούκι και η κοπέλα με το σαξόφωνο.


Και όπως συνηθίζουμε να λεμέ.
Πολλά μπράβο στους διοργανωτές, σε όλους τους συμμετέχοντες και τους συνοδούς τους. Πιο πολλά μπράβο στους τρεις πρώτους νικητές κάθε κατηγορίας και ακόμη πιο πολλά μπράβο στους εθελοντές μιας και χωρίς αυτούς  κανένας αγώνας δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.

                                                                              

                                                                                        Κώστας Φυλακτός

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Ακολουθούν πέντε φωτογραφίες της όμορφης πατρίδας μας από ένα παράθυρο αεροπλάνου. Όπως επίσης και μια σύντομη περιγραφή τους από ένα λάτρη της γεωγραφίας.



Ο ορεινός όγκος του Φαλακρού όρους χωρίς χιόνια. Διακρίνεται επίσης το ομώνυμο χιονοδρομικό κέντρο και στο βάθος ο κάμπος της Δράμας.


Οι πεδινές εκτάσεις του νομού Δράμας και Καβάλας καθώς και το όρος Σύμβολο σαν φυσικό όριο με τη θάλασσα. Στο βάθος η Θάσος και αριστερότερα Σαμοθράκη. Όσοι έχουν καλύτερη όραση ίσως διακρίνουν τα παράλια της Μικράς Ασίας και την Ίμβρο.


 Ο Στρυμονικός κόλπος χάνεται στην αγκαλιά του Αγίου Όρους. Στο κάτω μέρος της φωτογραφίας διακρίνεται ο σερραϊκός κάμπος με την περιοχή της περιβόητης Αμφίπολης. Αριστερά βρίσκονται οι εκβολές του Στρυμόνα. Δεξιά οι περιοχές των Βρασνών, Ασπροβάλτας, Σταυρού. Στο βάθος με λίγη καλή θέληση διακρίνονται τα τρία πόδια της Χαλκιδικής με τον Άθω φυσικά να δεσπόζει πάνω αριστερά.




Αριστερά ο Στρυμονικός κόλπος και δεξιά η λίμνη Βόλβη που ενώνονται μεταξύ τους με τον ποταμό Ρήχειο και τα Μακεδονικά Τέμπη. Αριστερά κάτω το Κερδύλλιο όρος, στη μέση το Στρατονικό όρος και η πολύπαθη από τους χρυσοθήρες ορεινή Χαλκιδική.



Τέλος το μυθικό βουνό των θεών μοιάζει να αναδύεται μέσα από το Θερμαϊκό κόλπο.