Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

ΣΤΗΝ CHINATOWN ΤΗΣ ΚΟΥΑΛΑ ΛΟΥΜΠΟΥΡ.



VISIT OUR NEW BLOG  http://www.runvel.gr/

Είναι πραγματικά γεγονός πως υπάρχουν Chinatowns σε κάθε σχεδόν γωνιά του πλανήτη. Λογικό είναι επίσης όλες αυτές οι συνοικίες να μοιάζουν μεταξύ τους.
Πώς να μην έχουν κοινά στοιχεία άλλωστε. Παντού θα βρεις υπέροχα χρώματα με κυρίαρχο το κόκκινο, μυρωδιές από μπαχαρικά και καπνιστές πάπιες, chopsticks και noodles ολόγυρα και φυσικά Κινέζους… πολλούς Κινέζους.


Στη προκείμενη περίπτωση αναφέρομαι στη επονομαζόμενη για τουριστικούς λόγος, Chinatown της Κουάλα Λουμπούρ. Βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης, κοντά στην κεντρική αγορά, Pasar Seni. Είναι πολύ εύκολο να βρεθεί κανείς εκεί μιας και συνδέεται  από το κέντρο της πόλης με το σιδηρόδρομο LRT. Κατεβαίνεις στη στάση Pasar Seni και με 3 λεπτά περπάτημα βρίσκεσαι στη καρδιά της Chinatown.


Ίσως κανείς αντικρύσει ορισμένους αστέγους ή τοξικομανείς στα γύρω στενά, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθεί κάποιος ανασφαλής.


Τυχαία λοιπόν διέμενα κάπου εκεί κοντά και μπορούσα να ονομάσω τούτη τη συνοικία , γειτονιά μου για τις μέρες εκείνες. Παντού τριγύρω υπήρχαν πολλά καταστήματα με φαγητό, που σέρβιραν καταπληκτικό street food (με υποτυπώδεις συνθήκες υγιεινής, η αλήθεια είναι), καταστήματα με ρούχα και σουβενίρ, οπωροπωλεία, μικρά μαγαζάκια με κάθε λογής κινεζικό προϊόν και λίγα μπαρ.


Η Μαλαισία ως μουσουλμανικό κράτος έχει υψηλή φορολογία στο αλκοόλ και τα νυχτερινά μαγαζιά υπάρχουν μεν, αλλά δεν είναι ευρέως διαδεδομένα .
Από πλευράς φαγητού όμως έχει κανείς άπειρες επιλογές. Μέχρι και το βάτραχο που θα φας μπορείς να διαλέξεις στην Chinatown .


 Οι μυρωδιές είναι εντονότατες και η θέα εκτεθειμένων πουλερικών ίσως αποθαρρύνουν ορισμένους. Σε όλο αυτό το μείγμα αρωμάτων , συνωστισμού και χρωμάτων καλό είναι να προσθέσουμε και την υγρασία της πόλης.

Στην Κουάλα Λουμπούρ συνηθίζεις τον ιδρώτα και τα ρούχα να κολλούν επάνω σου. Στη συγκεκριμένη συνοικία το νιώθεις πιο έντονα, διότι τα δρομάκια είναι ιδιαιτέρως στενά και  τα τηγάνια wok τριγύρω, είναι μονίμως στη φωτιά παράγοντας επιπλέον θερμότητα.


Οι κάτοικοι της περιοχής μιλούν τα βασικά αγγλικά οπότε είναι αρκετά εύκολη η συνεννόηση, αν γνωρίζετε κινεζικά, ακόμη καλύτερα.
Δεν αποτελεί εντύπωση ότι τα συγκεκριμένα καταστήματα street food τα τιμούν πολλοί δυτικοί. Το φαγητό είναι πραγματικά υπέροχο και οι τιμές ιδιαιτέρως χαμηλές.



Δίχως αμφιβολία είναι μια όμορφη περιοχή της πόλης, οπού δραστηριοποιούνται επαγγελματικά πολλοί κάτοικοι, από τη δεύτερη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα της χώρας, δηλαδή οι Κινέζοι.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

ΜΕ BAMBOO TRAIN ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΟΤΖΗ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/

Το Bamboo train ή Nori, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, είναι μια ευρεσιτεχνία των κατοίκων της Καμπότζης.


Πρόκειται για μια επίπεδη ορθογώνια κατασκευή με μεταλλικό πλαίσιο και ξύλινη βάση. Τούτο το κομψοτέχνημα κινείται στις ράγες του παλιού σιδηρόδρομου, γαλλικής κατασκευής. Για μηχανή χρησιμοποιούν παλιούς κινητήρες από βάρκες και για ρόδες έχουν παλιά ανταλλακτικά από αυτοκίνητα. Είναι μια πατέντα που θα ζήλευε και ο Mαγκαιβερ.


Η αρχική του χρήση ήταν για να εξυπηρετεί τους ντόπιους καλλιεργητές για τη μεταφορά ρυζιού, μιας και βρίσκεται σε περιοχή που περιβάλλεται από ορυζώνες.
Η ευρύτερη περιοχή του Battambang ήταν εμπόλεμη ζώνη μέχρι το 1998. Όταν δειλά δειλά άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι τουρίστες, γοητευτήκαν από το bamboo train και θέλησαν να κάνουν μια βόλτα. Οι ντόπιοι έκτοτε αντιλήφθησαν ότι το Nori έχει ενδιαφέρον για τους ξένους και άρχισαν να το προωθούν στους επόμενους τουρίστες.


Μάλιστα το όνομα ‘bamboo train’ το έδωσε ένα ταξιτζής για να το κάνει πιο δελεαστικό στους επισκέπτες.
Η αφετηρία του εν λόγο τρένου βρίσκεται 3 χιλιόμετρα από την πόλη του Battambang και οι περισσότεροι επισκέπτες πηγαίνουν εκεί με Tuk Tuk ή με δίκυκλα ταξί. Είναι μάλιστα πολλοί που κατευθύνονται προς τα εκεί με νοικιασμένα ποδήλατα.

Όλοι οι οδηγοί ταξί που θα συναντήσεις με την άφιξη σου στην πόλη θα σου μιλήσουν για το Bamboo train. Υπάρχει μια συνεργασία αυτών με τους ανθρώπους των τρένων και προφανώς δικαιούνται μερίδιο επί των κερδών.


Τη δική μου μεταφορά προς τα εκεί επιμελήθηκε ο Tony. Ένας χοντρούλης τύπος από αυτούς τους δήθεν ευγενικούς, ελαφρώς γλοιώδης. Ευτυχώς ή δυστυχώς έχω την ικανότητα να διακρίνω τους αυθεντικούς και έντιμους ανθρώπους (όπως είναι η πλειοψηφία των κατοίκων της Καμπότζης) και ο Tony δε μου γέμισε το μάτι από την αρχή, αλλά δεν είχα και πολύ χρόνο στη διάθεση μου.


Ξεκίνησαν λοιπόν οι διαπραγματεύσεις μαζί του, όπως γίνεται σε όλη τη χώρα. Πόσο θα κοστίσει ήταν η ερώτηση μου. Με ύφος πωλητή μου απαντά 10$ και αρχίζει να μου κάνει αναλύσεις για τη διαδρομή και τα λοιπά.

Φυσικά ήμουν ενήμερος ότι μια δίκαιη τιμή που περιλαμβάνει τη μεταφορά από την πόλη στο τρενάκι και τη επιστροφή έπειτα από μια ώρα περίπου, είναι 5$. Τα παζάρια δεν είναι και το δυνατό μου σημείο και μάλιστα τα βαριέμαι αφόρητα. Αλλά δεν χρειάστηκε καμία ιδιαίτερη ικανότητα να συμφωνήσουμε στα 5$ (που πραγματικά είναι μια πολύ καλή τιμή για τους οδηγούς).


 Ξεκινήσαμε λοιπόν και σε πέντε λεπτάκια ήμασταν λίγο έξω από την πόλη σε ένα χωριουδάκι που έμοιαζε να είναι ξεχασμένο από τον υπόλοιπο κόσμο.

Εκεί λοιπόν ένας κρατικός υπάλληλος ήταν υπεύθυνος για τα εισιτήρια. Με 10$ κάνεις τη διαδρομή μονός σου και 5$ είναι αν το μοιραστείς με άλλους. Φυσικά επέλεξα τη δεύτερη επιλογή και περίμενα για 20 λεπτά μέχρι να έρθει κάποιος άλλος να το μοιραστούμε. Αφού είχα χαιρετήσει τον οδηγό μου και τον παρότρυνα να μην περιμένει αλλά να συνεχίσει τη δουλειά του και να έρθει να με μαζέψει σε καμία ωρίτσα, έπιασα κουβέντα με τον υπάλληλο.

Ήταν από τους λίγους ανθρώπους στην Καμπότζη που ήξερε τη χώρα μας και αφού μιλήσαμε λίγο για ιστορία, πολιτική και λίγα μετρημένα για τον εμφύλιο της χώρας του ήρθε η σειρά μου για το τρενάκι.


Το μοιράστηκα με μια κυρία, με την κόρη της και τον ντόπιο ξεναγό τους. Οδηγός μας ήταν ένας λιγομίλητος έφηβος. Έπειτα από μερικές προσπάθειες με τη μανιβέλα το κινούμενο αυτό θαύμα της μηχανικής πήρε μπρος για μια διαδρομή περίπου 3 χιλιόμετρων με την μια και μοναδική στάση που ονομάζεται ‘Next station’. Η απορία όλων μας ήταν πόσες στάσεις θα κάνουμε και ο ξεναγός απάντησε ότι η ‘ Next station’ είναι παράλληλα και το τέρμα της διαδρομής.



Ξεκινήσαμε λοιπόν συνοδεία θορύβου από τη μηχανή και μυρωδιάς πετρελαίου για την όμορφη αυτή διαδρομή. Καθισμένοι οκλαδόν ατενίζαμε τις εκτάσεις ρυζοκαλλιέργειας οι οποίες ήταν άνυδρες κατά τον ξηρό  μήνα Φεβρουάριο. Σε κάποια σημεία έβλεπε κανείς όμορφα αγροτικά σπιτάκια, ημικατεστραμένες γέφυρες και απομεινάρια πολέμου, ώσπου φτάσαμε μετά από 15 λεπτά στο φινάλε της διαδρομής.


Εκεί λοιπόν πλήθος παιδιών- επιχειρηματιών τρέχουν προς το μέρος των επισκεπτών για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Συνήθως πωλούν χειροποίητα βραχιολάκια μιλώντας στα αγγλικά, κάποιες συγκεκριμένες φράσεις που έμαθαν παπαγαλία. Ήταν αξιαγάπητα και αγόρασα  από μερικά παιδάκια, αλλά πόσα βραχιολάκια να πάρω ο δόλιος?


Έπειτα ως λαθροτουρίστας ακολούθησα τον ντόπιο ξεναγό που οδήγησε τις δυο γυναίκες σε ένα παροπλισμένο εργοστάσιο τούβλων που υπήρχε πίσω από τον μικρό οικισμό.


Αφού αποχαιρετήσαμε τα παιδιά και πήραμε το δρόμο της επιστροφής , συναντηθήκαμε πολλές φορές με άλλα τρενάκια που ακουλουθούν την αντίθετη κατεύθυνση. Η σιδηροδρομική γραμμή είναι μια και μοναδική, αυτό όμως δεν πτοεί τους ντόπιους οδηγούς. Σταμάτα αυτός που έχει λιγότερους επιβάτες και βγάζει εκτός ραγών την κατασκευή του ώστε να περάσει αυτός ή αυτοί που έρχονται με αντίθετη φορά. Πραγματικά όμορφες στιγμές στην ύπαιθρο της Καμπότζης κάτω από άγρυπνο βλέμμα του ηλίου.


Ήταν πραγματικά μια όμορφη εμπειρία με εκπληκτικές εικόνες και  αγνούς ανθρώπους. Είναι ένας εύκολος τρόπος να ζήσει κανείς όσο γίνεται πιο κοντά στη ζωή των ντόπιων και παράλληλα να μάθει κάποιες ενδιαφέρουσες ιστορίες για τη ζωή τους. Τέτοιου τύπου τρενάκια υπάρχουν και σε άλλα μέρη της Καμπότζης, όπου παραμένουν ακόμα Nori, μακριά από τα βλέμματα των τουριστών.


Υ.Γ Ο Tony δεν με περίμενε στην επιστροφή και έστειλε έναν άλλο μηχανόβιο να με παραλάβει, ζητώντας μου 1$ παραπάνω. Δε βαριέσαι , καλή καρδιά, να είναι καλά οι άνθρωποι!




Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

MERLION, Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗΣ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Δεν είναι ούτε ψάρι, ούτε λέοντας. Είναι και τα δυο μαζί.


Ο λόγος για τον Merlion, το σήμα κατατεθέν μιας πόλης- κράτους. Πρόκειται για ένα άγαλμα που αγγίζει τα 9 μέτρα και έχει βάρος που ξεπερνά τους 70 τόνους.


Τούτο το τσιμεντένιο αριστούργημα κατασκευάστηκε το 1964 με σκοπό να αποτελέσει το επίσημο έμβλημα του υπουργείου τουρισμού της Σιγκαπούρης. Με την πάροδο των χρόνων αυτό το υπέροχο γλυπτό δεν άργησε να γίνει η χαρακτηριστικότερη εικόνα ολόκληρης της χώρας.

Το σώμα ψαριού που αράζει στα κύματα αντιπροσωπεύει την καταγωγή της  πόλης- κράτους μιας και πρωτοκατοικήθηκε από ψαράδες από την Ιάβα της Ινδονησίας. Το ψαροχώρι αυτό ονομάστηκε Temasek που σημαίνει στη γλώσσα τους ‘πόλη της θάλασσας’.

Το σώμα λέοντα αντιπροσωπεύει το αρχικό όνομα της Σιγκαπούρης, Singapura που σημαίνει ‘πόλη του λέοντα’ .


Αυτή η ιστορική μίξη λοιπόν με τους λέοντες και τα ψάρια ενέπνευσε τους δημιουργούς να κατασκευάσουν το έμβλημα της πόλης. Πλέον αποτελεί τόπο συνάντησης των κατοίκων και των τουριστών. Είναι ίσως το πιο πολυφωτογραφημένο αξιοθέατο της πόλης και καθημερινά ορδές επισκεπτών ενοχλούν με τα φλας των φωτογραφικών μηχανών τους τον Merlion.


Όλοι προσπαθούν να πάρουν την κατάλληλη πόζα, με φόντο το άγαλμα να εκτοξεύει νερό από  το στόμα του στη θάλασσα. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα ανθρώπων με ανοιχτές τις σιαγόνες, να προσπαθούν να πετύχουν την κατάλληλη στάση σώματος, ώστε ο Merlion να φαίνεται ότι ρίχνει το νερό  μέσα στο στόμα τους.
Εγώ αρκέστηκα σε μια φωτογραφία που μου βρέχει τον αυχένα!


Όπως και να έχει είναι ένα καταπληκτικό άγαλμα που μαγνητίζει τους πάντες. Κατάλληλη ώρα για φωτογράφηση είναι το σούρουπο και για το βρει κανείς αρκεί να πάει προς τη μαρίνα της πόλης. Αν θέλει κανείς να πάει με το μετρό (MRT) αρκεί να κατέβει στη στάση Raffles Place και με λίγο περπάτημα θα έρθει αντιμέτωπος του.


Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΟΣ ΙΝΔΟΥΙΣΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/

Η Σιγκαπούρη είναι μια υπέροχη πόλη στην οποία συνυπάρχουν άνθρωποι από πολλές γωνιές του πλανήτη και ασπάζονται διαφορετικές θρησκείες.


Μια από τις μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες που ζουν στη χώρα αυτή , είναι οι ινδοί. Είναι πλήρως ενσωματωμένοι στον κοινωνικό βίο της ευημερούσας αυτής χώρας και έχουν μάλιστα και τη δική τους περιοχή σε ένα όμορφο σημείο της πόλης , την Little India.


Κάπου εκεί λοιπόν σε μια από τις πάμπολλες βόλτες μου στην εξαιρετική Σιγκαπούρη, βρέθηκα έξω από ένα υπέροχο ινδουιστικό ναό γύρω στις 18:30. Ώρα κατά την οποία διαδραματιζόταν μια τελετή- λειτουργία.
Τέτοιες ευκαιρίες δεν τις χάνω για κανένα λόγο. Έβγαλα κατευθείαν τα υποδήματα μου ως όφειλα. Έπλυνα τα πόδια μου και εισήλθα στο ναό.
Αυτό που με γοητεύει στους ινδουιστικούς ιερούς χώρους είναι η αρχιτεκτονική και τα έντονα χρώματα. Υπέροχα τέμπλα και παραστάσεις κοσμούν κάθε γωνιά του ναού, με αποχρώσεις που θα ζήλευε η παλέτα του πιο καταξιωμένου ζωγράφου.
Ίσως κάποιος κακοπροαίρετος να θεωρήσει ότι αγγίζει τα όρια του κιτς, αλλά η μαγεία που αποπνέει είναι αναμφισβήτητη.


Υπέροχες κυρίες με τα εξαιρετικά τους ενδύματα και τις προσφορές ανά χείρας, δημιουργούσαν μια όμορφη πολύχρωμη ατμόσφαιρα.
Σε όλο τούτο το συνδυασμό χρωμάτων και καλλιτεχνημάτων προσθέστε το άρωμα από τον καπνό τον στικς και τη μελωδία από πνευστά και κρουστά παιγμένη από μουσικούς εντός του ναού.


Προσωπικά θεωρώ ιερό κάθε τόπο προσκυνήματος και λατρείας ανεξαρτήτου θρησκείας. Νιώθοντας παράλληλα τον ίδιο σεβασμό για όλους τους ιερείς. Οι οποίοι στην προκειμένη περίπτωση εμφανιζόταν από το ιερό ανά τακτά διαστήματα  στον χώρο που στεκόντουσαν οι πιστοί με ευλάβεια, ¨θυμιατίζοντας¨ τους.


Έπειτα ακολουθούν μια κυκλική πορεία εντός του ναού και προσεύχονται σε κάθε μια από τις υπέροχες θρησκευτικές παραστάσεις που κοσμούν το ναό.


Η κατανυκτική ατμόσφαιρα ήταν από απόκοσμη έως μαγική και πραγματικά με άγγιξε. Αν λοιπόν σας δοθεί ποτέ η ευκαιρία να λάβετε μέρος σε μια Ινδουιστική λειτουργία και να απολαύσετε αυτή την υπέροχη ατμόσφαιρα, μην τη χάσετε. Θα σας συνεπάρει.